In 2015 is de nieuwe Jeugdwet ingegaan waarbij de Jeugdzorg onder de verantwoordelijkheid van de gemeen- te is gekomen. Dit betekent dat niet langer de bureaus Jeugdzorg en de verzekeraars bepalen of en hoe jongeren de benodigde jeugdzorg (vergoed) krijgen, maar dat dit bij de gemeente ligt. De decentralisatie van de Jeugdzorg en de ontwikkelingen op het gebied van online hulpverlening vormden inspiratie voor de innovatieve en kostenverlagende Jeugdhulpmethode ‘Coach & Care’. Een repliceerbare methodiek die onder meer gebruik maakt van online hulpverlening. Het doel van Coach & Care is ervoor zorgen dat niet iedere gemeente het wiel opnieuw moet gaan uitvinden en er eenheid ontstaat en blijft bestaan in de werkzaamheden van professionals in de Nederlandse jeugdzorg. De methodiek is tot stand gekomen met medewerking van het Nederlandse Jeugd Instituut te Utrecht, Berenschot Utrecht, het Beroepsregister Agogische beroepen en Maatschappelijk werk en de Nederlands Vereniging voor Maatschappelijk Werk.

De ambitie voor de ontwikkeling van de Coach & Care methode is ontstaan na het opdoen van de volgende inzichten: -De ontwikkeling van meer specialiserende methoden in de Jeugdzorg, terwijl de ontwikkeling van generaliserende methoden breed wordt gepropageerd, waaronder door de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling. -Veel onduidelijkheid binnen de Jeugdzorg over werkzaamheden, verantwoordelijkheden en taken. -De effectiviteit van online hulpverlening in combinatie met toenemend gebruik van mobiel en internet. Vanuit de bovengenoemde observaties zijn de inhoud van de Jeugdwet en processen binnen de Jeugdzorg verder in kaart gebracht. Hiervoor zijn verscheidene rapporten, onderzoeken en theoriee¨n geraadpleegd. Alle inzichten zijn gei¨ntegreerd, aangevuld met stakeholders-analyse, interviews, deskundigenoordelen en Berenschot-adviezen. Op deze manier zijn de methodische handleiding, het functioneel ICT-ontwerp en het businessplan gemaakt. De methodiek bestaat uit on- en offline coaching-modules waarmee jongeren tussen de 12 en 23 jaar intensieve hulp krijgen bij het bereiken van opvoedkundige doelen. Zij ontvangen hiervoor een begeleidingsvergoeding van de gemeente. De methodiek bestaat uit meerdere modules die verschillen en afzonderlijk betaalbaar zijn. Om onder- of overbehandeling te voorkomen wordt er na elke module gekeken of de opvolgende module nodig is.

Bij diverse gemeenten is de dienst besproken en gedemonstreerd. Ondanks de belangstelling hapte niemand toe. Het lukt niet om de dienst te verkopen en het geld is op. Het blijkt lastig om tussen de vaste aanbieders te komen. Bij de gemeente is geen directe vraag naar een vernieuwende methode. Zij houden vast aan bestaande methoden die ook al voor de decentralisatie werden gehanteerd. Zolang de overheid opvoedingshulp vergoedt zal er geen vraag zijn naar innovatie en goedkopere methoden en diensten zoals Coach & Care. Het rijk bekostigt gemeen- ten. En de gemeenten betalen aanbieders via inkoopcontracten en/of subsidies. Zolang de gemeenten van de overheid een vast bedrag ontvangen voor jeugdhulp is er voor gemeenten geen noodzaak om op zoek te gaan naar innovatieve en goedkopere methoden. De consequentie van de vergoedingen is dus dat er geen marktwerking ontstaat. De arbeidsstandaardisering van Coach & Care is complex zodat zonder een pilot de toegevoegde waarde van de dienst lastig uit te leggen is. Daarbij is de vergelijkbaarheid van de bestaande diensten gering, laten de zeven typen jeugdhulp zich moeilijk preciseren en zijn de clie¨nten individuele subjecten. Het resultaat is een vicieuze cirkel, waarbij er zonder financiering geen pilot gerealiseerd kan worden. Zonder pilot zien gemeenten de toegevoegde waarde niet en wanneer zij die niet zien is er geen vergoeding.