Hotline to Home was een telecom project geïnitieerd door een cardioloog in een klein perifeer ziekenhuis, met als doel het welbevinden van opgenomen patiënten te verhogen, door het versterken en in stand houden van belangrijke sociale contacten, met inzet van een combinatie van nieuwe technologie en ondersteunende communicatievrijwilligers.

Voor het oprichten van Hotline to Home werden sponsorgelden geworven en een stichting opgericht vanuit een convenant van ziekenhuis-welzijnsorganisatie. Vrijwilligers uit senioren-computerclubs werden aangetrokken en een website en weblog gestart. In 2005 waren ook de laptops en webcams geregeld. Voor het project werd gebruik gemaakt van bestaande infrastructuur en programma’s zoals Skype, MSN Messenger, wifi, UMTS en satellietcommunicatie. Ziekenhuisdirectie, staf, medewerkers en de lokale gemeenschap werden geïnformeerd en overtuigd. Tevens werden telecom, marketing en consultancy organisaties benaderd. Het project werd verder verspreid via reclame op lokale radio, TV, flyers en er was zelfs een feestelijke opening met Herman van Veen. Tot slot was er een vergadering met alle lokale stakeholders en lezingen op innovatie symposia.

Ondanks al deze inspanningen bleek dat de belanghebbende patiënten niet begrepen wat ze nu aan dit project hadden. De acceptatie van beeldbellen bleek laag, in afwijking van theoretische overwegingen. Schaars persoonlijk contact werd geprefereerd boven Beeldbellen. Een mogelijke verklaring is dat beeldbelcontacten wellicht te intrusief zijn. Dit terwijl alle experts en professionals van allerlei organisaties zeer enthousiast waren. De Stichting Hotline to Home is daarom in 2010 officieel opgeheven. De ondersteunende vrijwilligers hadden tranen in de ogen, zij troostten zich met enkele schitterende ervaringen van hersteld contact.