In 2012 begon ik aan een promotieonderzoek getiteld: Food Supplement Treatment with Nicotinamide in Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD). Het doel van het onderzoek was om te achterhalen of een behandeling met nicotinamide (onderdeel van vitamine B12) een therapeutisch effect heeft op kinderen met ADHD. Als zou blijken dat een behandeling met zo’n voedingssupplement werkt in het verminderen van ADHD-symptomen, dan zou dat tegemoet komen aan de wens van veel gezinnen met kinderen met ADHD. Dit voedingssupplement werd namelijk als een mogelijk alternatief gezien voor behandeling met medicatie, zoals methylfenidaat. Het nadeel van dergelijke medicatie is dat het niet bij alle kinderen met ADHD werkt en daarnaast kunnen er negatieve bijwerkingen optreden. De intentie van dit promotieonderzoek was daarom om een wetenschappelijke onderbouwing te vinden voor een nieuwe behandeling van ADHD op basis van een voedingssupplement.

Het onderzoeksprotocol is opgesteld op basis van een uiteen- zetting van de theoretische onderbouwing voor de effectiviteit van nicotinamide bij kinderen met ADHD. Deze theorie is gefundeerd op het idee dat kinderen met ADHD een tekort aan het aminozuur tryptofaan in het bloed hebben. Voor dit tryptofaantekort was er nog te weinig wetenschappelijk bewijs, dus werd besloten om eerst te onderzoeken of kinderen met ADHD daadwerkelijk vaker een tryptofaantekort hebben dan kinderen zonder ADHD. De focus van het promotieonderzoek verschoof daarom van het uitvoeren van een interventie naar het onderzoeken van de onderbouwing van de interventie bij een grote groep kinderen met ADHD (n=83) en kinderen zonder ADHD (n=72).

In tegenstelling tot de verwachting bleken kinderen met ADHD geen verhoogd risico op een tryptofaantekort te hebben. Met andere woorden: de onderbouwing voor een behandeling van kinderen met ADHD met nicotinamide verviel. Hiermee kwam ook een publicatie in gevaar.