Sanne van der Hagen gelooft in de kracht van technologie om mensen met een beperking te helpen en ontwikkelt software voor deze doelgroep. Ze was dan ook blij toen ze werd benaderd om twee apps te maken voor mensen met autisme die net zelfstandig waren gaan wonen. De opdrachtgever had al uitgebreid onderzocht hoe ICT mensen met autisme kan helpen en aan welke producten zij behoefte hebben: ze mochten niet leidend, lerend of sturend zijn, maar moesten inspelen op bestaande vaardigheden. Dat was er nog niet: bestaande producten waren gericht op het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden of ‘bel meteen je moeder’. Deze opdracht was Sanne en haar collega’s op het lijf geschreven. Het team van programmeurs behoorde immers zelf tot de doelgroep en kon zo laten zien wat de kracht is van inclusive design, een belangrijke kernwaarde binnen de organisatie.

Sanne voerde tientallen gesprekken met eindgebruikers en ontwikkelde concepten voor twee verschillende apps. De eerste app, Stand-By, moest mensen met autisme ondersteunen wanneer ze vastlopen bij het maken van een keuze. De tweede app, Social Check-in, was bedacht om mensen met autisme te helpen zich ergens toe te zetten – vaak kunnen ze iets wel, maar komen ze er niet toe omdat ze om de een of andere reden vastlopen. Vervolgens raadde Sanne de opdrachtgever aan om de app niet te promoten als app voor en door mensen met autisme. Geen van de eindgebruikers die ze had gesproken zou namelijk een app voor mensen met autisme op haar telefoon zetten. Daarnaast gaf ze aan dat het vanwege het beperkte budget beter zou zijn om één in plaats van twee apps uit te werken en te promoten.

De afronding van het project verliep niet zoals gehoopt. Sanne was in de veronderstelling dat de opdrachtgever zich over de promotie en implementatie van de producten zou ontfermen. Pas bij de presentatie van het concept kwam ze erachter dat hier niet goed over was nagedacht en dat er te weinig budget was. Daarnaast bleek de subsidie waarmee het project was gefinancierd te vereisen dat er twee producten werden afgeleverd, in plaats van één. Tot slot vertrok de contactpersoon bij de opdrachtgever vanwege een nieuwe baan, zonder dat hij werd vervangen. Het team was teleurgesteld. Als niemand de app onder de aandacht ging brengen, hoe ging dan ooit iemand hem gebruiken? Als de opdrachtgever vertrok, wie vond het dan (behalve de subsidieverstrekker) nog belangrijk dat de apps er ook daadwerkelijk zouden komen? Sanne had weinig keuze en ontwikkelde de twee apps. Ze zijn in de Appstore terecht gekomen, maar niemand heeft ze ooit gedownload, laat staan dat ze daadwerkelijk gebruikt zijn.